BABA İLYAS DESTANI

BABA İLYAS DESTANI

Horasan’dan çıktık yola.

Sürülerimizle vardık Rum’a.

Sultan izin vermedi geçmeye.

Sıkıştık kaldık Gavur dağında.

Bebelerimiz açlıktan ağlar burada.

Köpek vezir izin vermez Kızıldağ’da.

Bizden önce namımız gitmiş makama.

Sıkıştık kaldık Gavur dağında.

Şeyhimiz İlyas bekler bizi Amasya’da.

Bize de yurt tutmuş orada.

Çadırlarımız boş duruyor ırmak kenarında.

Sıkıştık kaldık Gavur dağında.

Sultan saldı askerlerini üzerimize.

Aman vermedi hiç birimize.

Mecbur etti bizi direnmeye.

Sıkıştık kaldık Gavur dağında.

Kılıç kuşandı analar, bacılar.

Açıldı yollar, meydanlar.

Yara, yara çıktık Gavur dağında.

Kılıç şakırtıları, ok vızıltıları arasında.

Ekim’de vardık Amasya’ya.

Şeyhimizi asmışlar kaleye.

Viran eyledik, Harşena’yı Kör Kadıya.

Yürüdük oradan Konya’ya.

Korkuya kapıldı, bizi duyduğunda.
Tahtını bırakıp, kaçtı adaya.
Frenkleri çıkarttı en son  karşımıza.

Oklarımız işlemiyordu zırhlarına.

Etrafımız sarılmadan çıktık dağa.

Siper oldu bize Kartalkaya.

Nam saldık bütün dünyaya.

Bir daha ki bahara kaldı...

Payitahta el koymaya...

Yazan: Hamdullah Dedeoğlu

23.03.2019

*Babai isyanında hayatını kaybedenlere ithaf edilmiştir.