YENİ İDRİS-İ BİTLİSİ ABDULLAH ÖCALAN MI?

 

YENİ İDRİS-İ BİTLİSİ  ABDULLAH ÖCALAN MI?

Türkiye Büyük Millet meclisi Başkanı Numan Kurtulmuş’un Şırnak’ta yaptığı konuşmada Yavuz Sultan Selim ile İdris-i Bitlisi ittifakını gündeme getirmesi Alevi dernek ve vakıflar tarafından tepki ile karşılandı.

Konuşmasının tepki çekmesi üzerine üzüntülerini dile getiren Numan Kurtulmuş, amacının bu olmadığını söylese de bilinç altındaki tortulardan kurtulamadığı da anlaşılmaktadır.

 İdirs-i Bitlisi, Aleviler tarafından “katliamcı” olarak tanınmaktadır. Yavuz Sultan Selim ile Şah İsmail arasında 1514 yılında yapılan Çaldıran savaşı öncesi ve sonrasında İdris-i Bitlisi’nin doğu Anadolu’da yaptığı katliam ve sürgünler herkesin malumudur. Bu nedenle İdris-i Bitlisi ismi Aleviler tarafından nefretle anılmaktadır. İdris-i Bitlisi Yavuz Selim’e ithafen yazdığı “ŞEHNAME” isimle kitabında kırk bin Alevi-Kızılbaşı katlettiğini övünerek anlatmaktadır. İdris-i Bitlisi konu ile ilgili eserinde Kızılbaş Şah İsmail’e karşı Osmanlı ile Sünni-İslam ittifakını kurduğunu da belirtmektedir. Numan Kurtulmuş’un bilinç altındaki bu sözleri de buradan gelmekte ve bu ittifakın güncellenmesini istemektedir.

Numan Kurtulmuş’un bu sözleri yeni değildir. Daha önce buna benzer sözler A. Öcalan, Ahmet Türk tarafından da tekrar edilmişti. Dolayısıyla daha önceki çözüm sürecinde beyan edilenler bugün yeniden gündeme getirilmektedir. Bu sözlerin elbette bir anlamı bulunmaktadır. Zira A. Öcalan, Numan kurtulmuş'un sozlerini daha önceden beyan etmiş,  Ahmet Türk ise, yaptığı açıklamada “Irak Kürtleri de Suriye Kürtleri de Osmanlı’daki gibi Türklerle birlikte yaşamak istiyor” demişti. Tüm bu beyanların aynı amacı hedeflediği anlaşılmaktadır.

O halde bu sözlerin amacı nedir? Bunun üzerinde duralım. Gerek iktidar partisi gerekse PKK terör örgütü yaptıkları açıklama ve konuşmalarda Milli kurtuluş savaşı ile düşman işgalinden kurtulan topraklar üzerinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nin tapu senedi olan Lozan anlaşmasını hedef almaktalar. İktidar partisi Lozan'ı bir “hezimet” olarak kabul ederken, terör örgütü temsilcileri Lozan’ın Kürtler için bir “soykırım” olduğunu ileri sürmekteler. Dolayısıyla, her ikisi de Lozan’a ve bugünkü Misak-ı Milli sınırlarına karşı çıkmaktadırlar. Birisi bugünkü Misak-ı Milli sınırlarını yeterli görmeyip, Irak ve Suriye'nin bir kesimini bu sınırlara dahil etmek isterken, diğeri de bunun ancak bir “Türk-Kürt İslam” devleti ile sağlanabileceğini iddia etmektedir.

Ama ne yazık ki, bu her iki proje de yerli ve milli değildir. ABD ve İngiltere 1990’lardan beri “Türkiye himayesinde bir Kürdistan” devletinin kurulması için çaba sarf etmektedir. Irak’ın parçalanarak bir “Kürdistan” kurulması, yine aynı şekilde Suriye’de ABD desteğinde ikinci bir “Kürdistan” kurulması bu planın bir parçasıdır.

İşte emperyalistlerin bu projesi temelinde oltaya bir yem konularak, Türkiye’ye bir tuzak kurulmaktadır. Emperyalistlerin bu planlarında Türk-Arap, Türk-İran çatışma ve savaşları tezgahlanmaktadır. Zira kendilerinin bu ülkelerdeki iktidarlarla hem askeri iş birlikleri hem de milyarlarca dolarlık enerji anlaşmaları bulunmaktadır. Amaç bölge ülkelerini birbiriyle savaştırarak, zayıflatmak ve daha sonra da küçük parçalara ayırmaktır. Böylece Orta Doğu’daki enerji kaynaklarının denetimini ellerinde tutmaktır. Bunu anlamak için kahin olmaya gerek de yoktur. Emperyalistlerin ideologları olan Graham Fuller ve Paul Henze bu projeleri yıllardan beri tekrar etmektedirler. Merak edenler Graham Fuller’in ve Paul Henze’nin bu konudaki kitaplarına ve makalelerine bakabilirler.

Sonuç olarak, “sınırları genişletiyoruz” adı altında dile getirilen “Yavuz Selim-İdris-i Bitlisi ittifakı” bir aldatmacadan başka bir şey değildir. Bu politikaların devamında sonu gelmez çatışmalar ve savaşlar olacaktır. “Misak-ı Milli sınırlarımızı genişletiyoruz” derken bir de bakmışız ki, doğu ve güney doğu Anadolu’muzu kaybetmişiz. Emperyalistlerin dolduruşuna gelmemeliyiz. Yavuz Selim-İdris-i Bitlisi ittifakının bugünkü anlamı, emperyalistlerin bölgedeki politikalarına hizmet eden bir politikadır. Bunun yerine, bölgemizdeki tüm halkların birliğini, kardeşliğini ve barışı savunmalıyız.

Hamdullah Dedeoğlu

22.05.2025.

AŞURE GELENEĞİ NEREDEN GELİYOR?

 

AŞURE GELENEĞİ NEREDEN GELİYOR?

Aşure kelimesinin kökeni Arapça “Aşura’dan gelmektedir. Anlamı ise on sayısını ifade eder. Aşure çorbasının yapılması çok eskilere dayanmaktadır. Tarihi kaynaklara göre, Nuh peygamberin tufandan kurtulmak için gemiye aldığı insanların elinde kalan tahıl ve baklagillerden arta kalanların karışımından kaynatılarak elde edilen bir çorbadır. Bu çorbanın buğday, nohut, mercimek, mısır, kuru incir olduğu ifade edilmektedir. Bu geleneğin daha sonra Orta Doğu toplumlarınca devam ettirildiği görülmektedir. İslamiyet’ten önce Arap yarımadasında Hz. İbrahim’in tebliğ ettiği Hanif dinine mensuplar tarafından Muharrem ayında oruç tutulduğu ve Aşure günü çorba kaynatılarak halka dağıtıldığı kaynaklarda yer almaktadır.

Aşurenin Aleviler tarafından yapılması ise, Hz. Hüseyin’in Muharrem ayının onunda Hicri 61, Miladi takvime göre 10 Ekim 680 yılında Kerbela’da, Yezidin ordusu tarafından şehit edilmesinden sonra bir gelenek haline gelmiştir. Bu tarihten sonra tahıl ve baklagillere ilaveten içine kuru üzüm, kuru incir, kuru kayısı, fıstık gibi yerel ürünler de ilave edilmeye başlanmıştır. Muharrem ayı, hicri takvimin Ay’ın dünya etrafındaki dönüş süresini esas aldığı için, Aşure günü de her yıl on gün öne çekilerek yapılmaktadır.

Muharrem orucu sonunda pişirilen Aşure çorbasının yapılıp dağıtıldığı gün, Aleviler tarafından bir yas, bir matem günü olarak anılır. Zira Hz. Hüseyin ve yetmiş iki yoldaşının Kerbela’da şehit edilmesi nedeniyle tutulan orucun amacı, onları anmak ve yasını tutmaktır. Dolayısıyla tutulan oruçların sonunda pişirilip, komşulara dağıtılan Aşureler de bu yasın bir devamı niteliğindedir.

Aleviler tarafından tutulan Muharrem orucunun diğer bir adı da On iki imamlar Orucudur. Bunun amacı Hz. Muhammed’in ve Hz. Ali’nin soyunu devam ettiren ehlibeyt mensuplarını anmak ve onlara şükranlarını sunmaktır. Bu oruçların diğer bir amacı da insan nefsini terbiye etmek, iyi ahlak sahibi yapmak, kişiyi kötülüklerden uzak tutmak ve Tanrının rızasını kazanmaktır.

Alevi İslam inancı şekilciliğe takılıp kalmaz. Dinin özünü benimser. Önemli olan İmam Hüseyin ve diğer Kerbela şehitlerinin çektiği acıyı, zorlukları hissetmek, zihninde, kalbinde ve gönlünde bunu yaşamaktır. Onlar gibi düşünüp, onlar gibi yaşamak, onlar gibi inanmaktır. Zalime karşı çıkıp, mazlumlardan yana olmaktır. Eline, diline ve beline sahip olup, onuruyla yaşamak ve onlara layık olmaktır. Ölmeden önce ölmek, öldükten sonra yaşamaktır. Hakkın huzuruna alnı açık, yüzü pak çıkmaktır. Ehlibeytin bıraktığı onurlu mirasa sahip çıkmaktır.

Aşure gününün kutsal bir gün olduğu tarihi kaynaklarda sıkça ifade edilmektedir. Bu kaynaklarda Aşure günü hakkında şu bilgiler verilmektedir:

--Hz. Adem’in tövbesi Aşure günü kabul edilmiştir.

--Hz. Nuh’un gemisinin kırk gün kırk gece su içinde kaldıktan sonra tufandan kurtulduğu gündür. İşte bugünde Hz. Nuh’un gemide kalan yiyecekleri karıştırıp, pişirdiği gün Aşure günüdür.

--İdris Peygamberin göğe çıkması bugünde olmuştur.

--Hz. İbrahim’in ateşte yanmaktan kurtulduğu gündür.

--İsmail peygamber o gün doğmuştur.

--Hz. Yakup’un oğlu Hz. Yusuf’un hasretinden dolayı gözleri o gün görmeye başlamıştır.

--Hz. Eyüp hastalığından o gün şifaya kavuşmuştur.

--Hz. Musa Aşure gününde denizi yararak, Firavunun ordusundan kurtulmuştur.

--Yunus peygamber balığın karnından Aşure günü kurtulmuştur.

--Hz. İsa Aşure günü dünyaya gelmiş ve o gün semaya yükselmiştir.

Aleviler, geçmişi çok eskilere dayanan Aşure'yi  ehlibeyt mensuplarını anmak ve onların anılarını taze tutmak için yapmaya devam ediyorlar.

Aşurelerinizin Cenabı hakkın huzurunda kabulü dileğiyle…

Hamdullah Dedeoğlu

23.05.2025

Kaynaklar:

-Hüseyin Dedegargınoğlu, Muharrem ve Aşure, Alevilik-Bektaşilik Akademik Araştırmaları Dergisi, Haziran 2014,

--Kadim Polat, Başkent Üniversitesi öğretim üyesi, Aşure adlı makalesi, 2019

 

 

 

YENİ ŞAFAK GAZETESİ YAZARLARININ ALEVİ DÜŞMANLIĞI

 

YENİ ŞAFAK GAZETESİ YAZARLARININ ALEVİ DÜŞMANLIĞI

Yeni şafak gazetesindeki yazarların Alevi düşmanlığı kampanyası devam etmektedir. Önce Aydın Ünal, sonra İsmet Kılıçarslan, şimdi de bu kampanyaya Taha Kılınç’ın katıldığı görülmektedir. Aydın Ünal ve İsmet Kılıçaslan’a daha önceki makalelerimizde cevap vermiştik. Bugünkü makalemizde bilgiçlik taslayan ve kendisini her şeye muktedir görüp insanların inançlarını yargılayıp hakaret eden bu kendini bilmez şahsa cevap vereceğiz. 

Bu şahıs, 15 Mart 2025 günlü Yeni Şafak gazetesindeki köşesinde “NEVZUHUR BİR DİN” başlığı ile bir yazı kaleme almış. Nevzuhur bir din dediği ile Aleviliği kast ediyor. Yani Aleviliği yeni bir din olarak tanımlıyor. Bunun da son kırk yılda ortaya çıktığını iddia ediyor. İlgili bölüm aynen şöyle:

“Özellikle son 40 yıldır, Alevilik, İslam’ın bir yorumu veya İslam dairesi içinde kendine has bir yol değil, tamamen İslam’ın dışında, nevzuhur (Ortaya yeni çıkan) bir din biçiminde yeniden kurgulandı, kurgulanıyor. İslam’ın temel emir ve yasaklarının hepsine birer alternatifin bulunduğu; namazsız, oruçsuz (farz olan Ramazan orucunu kastediyorum), haçsız, tesettürsüz, Camisiz bir din bu.”

Bu arkadaş öyle muktedir ki; haşa kendisini Allah’ın vekili görüp, bir inanç hakkında karar verme yetkisini kendinde görebiliyor. Ya bu arkadaş gibi inanacaksınız ya da değilseniz İslam dışısınız.

Şimdi her şeyi çok bilen bu arkadaşa şu sorularımızı sormamız gerekiyor.

--Allah isteseydi herkesi senin gibi yaratamaz mıydı?

--Kur’an’ın Hz. Muhammed’e vermediği vekilliği siz nereden alıyorsunuz?

--Siz, yoksa Emevi ve Abbasi halifesi gibi kendinizi “Allah’ın yer yüzündeki temsilcisi” olarak mı görüyorsunuz? Bu şirktir. Uyarmış olalım.

--Namaz, oruç, hac ve tesettür İslamiyet öncesinde yok muydu? Var olduğunu sanırım biliyorsunuzdur.

--Hz. Muhammed’in dini tebliğ ettiği dönemde Cami mi, Mescid mi vardı?

--Siz de Vahabiler gibi ibadetlerin imanı artırdığına mı inanıyorsunuz?

--İslam’ın özünün, tevhid inancıyla birlikte iyi ahlak ve adalet olduğuna inanıyor musunuz?

--Sizin inancınıza, bir başkasının müdahale etmesine müsaade eder misiniz? Ya da ona inancınızı yargılama hakkı verir misiniz?

Bu arkadaş, ibadetler üzerinden Aleviliği “İslam” dairesinin dışında görüyor. Oysa İslamiyet’de asıl olan iman etmektir. Yani Allah’ın birliğine ve tek olduğuna inanmaktır. Aleviler de Allah’ın birliğine ve Hz. Muhammed’in peygamberliğine inanmaktadırlar. Aleviler belki senin gibi namaz kılmıyorlar ama Cem ibadetinde Allah’a secde edip, Fatiha, Nur ve İhlas surelerini okurlar.

Sayın yazar,

Sizin künyenizde Kartal İmam Hatip Lisesi çıkışlı olup, İlahiyat Fakültesinden mezun olduğunuz belirtiliyor. Buna dayanarak sanırım Maun suresinin ne zaman indiği ve kimlere hitap ettiği konusunda bilginiz vardır. Hz. Peygambere Mekke döneminde inen ve müşriklere hitaben “ Vay haline o namaz kılanların ki, onlar gafildirler, riyakarlık yapanlardır.” Denilir. Yani müşrikler de namaz kılıyordu. Yani Ebu Cehil de Ebu Leheb de namaz kılıyordu. Kaldı ki, namaz Musevilikte, Hristiyanlıkta, Zerdüşt inancında da bulunmaktadır. Hatta Zerdüşt inancında namaz beş vakit olarak kılınmaktadır. Dolayısıyla namaz bir dinin esasını oluşturmaz. Kur’an’da ve Hadislerde İslam dininin özünün iyi ahlak ve adalet olduğu sık sık belirtilir. Sanırım siz bunları atlamış görünüyorsunuz.

Bir de bu arkadaş kendine göre bir Alevilik tanımı yapıyor. Onun üzerinden yorumlarda bulunuyor. Size tavsiyem bir Cem ibadetinde ne yapıldığını ya okuyun ya da bir Cem ibadetine katılın. Orda yapılan ibadetle sizin söylediklerinizin bağdaşmadığını göreceksiniz. Bunu yaptığınız taktirde, ön yargılarınızın da yıkılacağı kanaatindeyim. 

Alevilerin ibadet dilinin genellikle Türkçe olmasına da kafayı takmışsınız. Beyefendi, Alevilikteki ibadet dilinin Türkçe olması da Kur’an’a uygundur. Kur’an öğüt ve ders almak için okunur. Arapça bilmeyen birisi Kur’an’da öğüt ve ders alabilir mi? İlgili ayetlerde şöyle deniliyor:

FUSSİLET SURESİ: 44. Ayet: “Biz bu Kur’an’ı yabancı bir dille meydana koysaydık, “Ayetlerin açıklanması gerekmez miydi? Bir Arap’a yabancı bir dille söylenir mi “ diyeceklerdi.”

İBRAHİM SURESİ: 4. Ayet: “Her peygamberi apaçık anlatabilmesi için kendi milletinin diliyle gönderdik.”

YUSUF SURESİ: 2. Ayet: “Biz onu anlayasınız diye Arapça okunmak üzere gönderdik.”

Yukarıdaki ayetlerden de görüleceği gibi, Kur’an Araplara indiği için, onların anladığı dilde indirilmiştir. Yoksa Arapça kutsal bir dil olduğu için değil. Arapça bilmeyenlerin de anladığı ve bildiği bir dilde okuması da bu ayetlere uygundur. Arapça olarak okunmasında ısrar etmek, tekrardan başka bir şey değildir. Oysa, Kur’an öğüt ve ders alınmasını istemektedir. İnsan anlamadan okuduğu Arapça Kur’an’dan dersler çıkarıp, ibret alabilir mi? 

Bu ayetlere rağmen hala Arapça okunmasını şart koşuyorsanız ya insanların anlamasını istemiyorsunuz ya da eğitim dilini Arapça olarak yapılmasında ısrarcı olduğunuzdur. Bu da Arapçayı kutsal bir dil olarak görmek istemenizden kaynaklanmaktadır.  

Bu arkadaş Arap Nusayri Alevilerine yapılan katliama karşı çıkmayı da “Siyasal Alevicilik” olarak tanımlıyor.

Bakınız beyefendi,

Kur’an’da meşru savunma dışında adam öldürmek yoktur. Hele savunmasız kadın, çocuk, genç ve yaşlıların suçsuz ve günahsız bir şekilde katledilmesi haram kılınmıştır. Yani yasaklanmıştır. Siz hem İmam Hatip lisesinden hem de İlahiyat Fakültesinden mezun olmuşsunuz. Bunu nasıl bilemezsiniz.

Alevi dernek ve kuruluşları başta Gazze olmak üzere, Suriye’deki sivillerin de Irak’taki sivillerin de katledilmesine karşı çıkmışlardır. Suriye’deki Bass rejiminin başında bulunan kişinin Alevi bir aileden gelmesi, onun yaptığı haksızlığın ve zulmün sorumlusu Suriye’deki Arap Alevileri midir? Kaldı ki, Bass partisi bir Alevi partisi değildir. Arap Milliyetçisi bir parti olup, üye ve yöneticileri arasında Sünni-Hanefi Arap, Hristiyan Araplar da bulunmaktadır. Şeyhülislam’ı, Ordu komutanlarının, bakanların çoğu Henefi mezhebine mensuptur. Bir kişinin mensup olduğu inanç üzerinden bütün bir halkı suçlamak hangi mantığa sığar?

Ona bakarsanız Saddam da Sünni mezhebine mensuptu. Onun döneminde yapılan haksızlıkları ve zulmü Sünni topluma mı yüklemek lazım? Bu nasıl bir mantık?

Yine aynı şekilde Arap Aleviliği hakkında yazdığınız iftira ve yalanları da İlahiyat Fakültesi mezunu birisine yakıştıramadım.

Beyefendi; siz Orta çağda mı yaşıyorsunuz? Bu nasıl bağnazlık. Bir inanç grubuna “Ensest ilişki içindeler” denilir mi? Bu cehalet değilse, kışkırtıcılıktır. Halkı birbirine düşürmektir. Bu projelerin sahibi de emperyalistlerdir. Siz, emperyalistlerin din ve mezhep üzerinden ülkemizi bölmeyi amaçlayan projelerinde mi görev aldınız? Değil diyorsanız yazdıklarınızla onlara hizmet ediyorsunuz. Ülkemizin birlik ve beraberliğe ihtiyaç duyduğu bu dönemde bu tür yazılar yazılır mı?

Bakınız beyefendi,

Sizin yaptığınızın bir benzerini daha önce FETÖ yapmıştı. Alevileri hedefe koyarak hem orduyu hem de yargıyı ele geçirdiler. Yeni Şafak gazetesi yazarları olarak Fetö’nün giyotini gibi çalışan “TARAF” gazetesine özenmeyin. Aklınızı başınıza alın. Bu ülkenin birliği ve dirliğinden yana olun.

Hamdullah Dedeoğlu

19.03.2025.    

Hz. MUHAMMED’İN İLERİCİLİĞİ VE EBU LEHEB’İN GERİCİLİĞİ

 

Hz. MUHAMMED’İN İLERİCİLİĞİ VE EBU LEHEB’İN GERİCİLİĞİ

Tarihi olaylar incelendiğinde bir tarafta ilericiler, diğer tarafta da gericiler olmuştur. İslam tarihi incelendiğinde bu çatışma ve mücadeleyi orada da görebiliriz. Bugünkü makalemizde Hz. Muhammed ile karşısında yer alanların mücadelesini ele alacağız.

Hz. Muhammed, Miladi takvime göre 610 yılında Mekke’de peygamberlik görevini ilan ettiğinde ve tebliğlerine başladığında ilk başlarda çok fazla tepkiyle karşılaşmamıştı. Ancak Mekke oligarşisinin tanrıya şirk koşma, ekonomik ve siyasi sistemini hedef aldığında çok büyük bir dirençle karşılaşmıştı. Hz. Muhammed’e Mekke döneminde inen ayetleri incelediğimizde bu mücadeleleri görebiliriz. Önce Tanrıya şirk (ortak) koşanlara karşı inen ayetlere bakalım:

İHLAS SURESİ 1. Ayet “De k: O Allah birdir, tektir”

ENAM SURESİ 151. Ayet “De ki: Gelin size Rabbinizin neleri haram kıldığını ben okuyayım; O’na hiçbir şeyi eş koşmayın. “

Bu ayetlerde, Allah’a inanmakla birlikte Tanrıya ulaşmak için araya putları koyan Mekkelilere hitap edilmektedir.

İYİLİK, AHLAK, ADALET VE YOKSULA PAY VERİLMESİ İLE İLGİLİ AYETLER:

NAHL SURESİ 30. AYET:  “Sakınanlara, “Rabbiniz ne indirdi” denince “iyilik” derler. Bu dünyada güzel hareket edenlere iyilik vardır.”

NAHL SURESİ 90. AYET: ”Şüphe yok ki; Allah adaleti, iyiliği, yoksul akrabalara bakmayı-yardım etmeyi buyurur. Fenalığı, hayasızlığı ve taşkınlığı meneder.”

ENBİYA SURESİ 47. AYET: “Kıyamet günü adalet terazilerini kurarız. Hiçbir kimse, hiçbir şeyle haksızlığa uğratılmaz.”

RUM SURESİ 38. AYET: “Akrabaya, yoksula, yolda kalmışa hakkını ver. Bu Allah’ın rızasını dileyenler için daha hayırlıdır. İşte saadete erenler bunlardır.”

FECR SURESİ 17-20. AYETLER: “Hayır, siz ne yetimi doyuruyorsunuz ne de yoksulu beslemek için birbirinizi teşvik ediyorsunuz. Mirası hak gözetmeden, helal haram demeden yiyorsunuz. Serveti de pek çok seviyorsunuz. “

MAUN SURESİ: “ Dini yalanlayanı gördün mü ? İşte öksüzü iten kakan odur. Yoksulu doyurmaya önayak olmayan odur. Vay haline o namaz kılanların ki, onlar gafildirler. Onlar riyakarlık yapanlardır. Onlar zekat vermeyi de men ederler. “

BELED SURESİ: 12-17. Ayetler: “ Sarp yokuş nedir sen bilir misin ? Bir köle azat etmek, açlık yahut kıtlık gününde akrabalardan bir öksüzü yahut yerlere serilmiş bir yoksulu doyurmak, sonra inanıp birbirlerine sabır ve merhamet tavsiye edenlerden olmaktır. İşte sağ taraf (Cennete gidecekler) ehli bunlardır. “

Ayetlerden de görüleceği gibi, Hz. Muhammed’in İslamiyet’i tebliğ etmesinden önce Mekke’de yaşayan fakir, yoksul, köle ve yetimlerin çok kötü bir durumda oldukları anlaşılmaktadır. Hz. Muhammed’in tebliğine ilk cevap veren ve İslamiyet’i ilk kabul eden kitlenin yoksul, yetim ve kölelerden olması da bu tespitlerimizi doğrulamaktadır.

Yoksullar, yetimler ve köleler Hz. Muhammed’in tebliğlerini benimserken, köle tüccarları ve tefeciler şiddetle karşı çıkıyorlardı. Bunların başında köle tüccarı ve Hz. Muhammed’in amcası olan Ebu Leheb geliyordu. Ebu Leheb ve eşi Hz. Muhammed’e en sert tepki gösteren ve şiddete varan eylemlerde bulunanların başında geliyordu. Ebu Leheb ve eşi hakkında Kur’an’da yer alan LEHEB suresinde şöyle denilmektedir:

“Ebu Leheb’in in iki eli kurusun. Kendisi de yok olsun! Malı da kazandığı da  kendisine fayda vermez. O, alev alev, yanan bir ateşe atılacaktır. Karısı da boynunda bükülmüş bir ip olduğu halde o alevleri çıkaran odunların hamalı olacaktır.”

Hz. Peygambere Mekke'de inen ayetlerden de anlaşılacağı gibi, köle tüccarı Ebu Leheb ile yoksulların ve kölelerin hakkını savunan yeğeni Hz. Muhammed arasında müthiş bir mücadelenin olduğu görülmektedir. Zira, Hz. Muhammed bin köle sahibi olan Ebu Leheb’in çıkarlarına aykırı davranmış ve kölelerin azat edilmesini talep etmişti. Ebu Leheb’in Hz. Muhammed’e düşmanlığı da buradan geliyordu.

TEFECİLİK İLE İLGİLİ AYET VE HADİSLER

RUM SURESİ: 39. Ayet: “ İnsanların malı artsın diye faize verdiğiniz şeyler Allah katında artmaz. Allah’ın rızasını dileyerek verdiğiniz sadaka artar. İşte sevapları kat kat artıran onlardır.”

HADİS-SAHİH-İ BUHARİ

"Zuhuru İslam'dan evvel Arab rüeasının yegane tariki maişeti faizcilikdi. Kureyş eşrafının her biri birer bankerdi. ....

Kureyş tefecilerine yakalanan birisinin bundan kurtulması bir tesadüfe bağlıydı. 

 

.... Ribacılık (tefecilik) yüksek tabakanın yegane kazanç yolu idi." (Sahih-i Buhari, Muhtasar-ı Tecrid-i Sarih Tercümesi ve Şerhi, cilt 6, Sayfa, 387, 388)

Yukarıdaki ayet ve hadislerden de görüleceği gibi, halkın tümü üzerinde tahakküm kuran tefeciler de Hz. Muhammed’e en sert tepki verenler arasındaydı. Bunların başında Ebu Süfyan ve Ebu Cehil geliyordu. Binlerce deve ile ticaret yapan ve bu ticaretten aşırı kar ve faiz elde eden tefeci-bezirganlar Hz. Muhammed’e ve İslamiyet’i kabul edenlere baskı ve zulüm yapmaya başlamışlardı. İslamiyet’i kabul eden Ebu Cehil’in kölesi Ammar bin Yasir’in babası ve annesi bu işkenceler sonucunda hayatlarını kaybetmişti. Ve tarihe İslam’ın ilk şehitleri olarak geçmişlerdi.

Hz. Muhammed ile Mekke oligarşisi arasındaki mücadeleyi Bedir savaşı öncesi Ebu Cehil'in şu sözleri her şeyi çok güzel özetlemektedir:

"Ey Allah'ım! Bizimle akrabalık ilişkisini kesen, bize bilmediğimiz, senin dinine aykırı şeyler getiren bu dinsizleri, bu mal ve mülk düşmanlarını helak eyle." (Mustafa Cemil Kılıç, Kur'an İle Aldatmak, sayfa, 229)

Yukarıda verdiğimiz örneklerden de görüleceği gibi, Hz. Muhammed tek Tanrı inancını getirmekle birlikte, aynı zamanda Mekke’deki oligarşiye karşı da savaş açmıştı. Nitekim Mekke oligarşisinin baskı ve zulmünden kurtulmak için Hz. Muhammed ve taraftarları Miladi takvime göre 622 yılında kendisine kucak açan Medine’ye göç etmek zorunda kalmıştı. Mücadelesine burada devam eden Hz. Muhammed, M. 630 yılında başarıya ulaşarak Mekke oligarşisini yenmiş ve kovulduğu Mekke’yi fethetmişti. Medine’de hak ve adalet üzerine kurmuş olduğu ekonomik ve siyasi sistemi Mekke’de de hakim kılmıştı.

Özetleyecek olursak, statükoyu savunan eski düzen sahipleri ile yeni ve modern bir sistemi savunanlar arasındaki mücadele yirmi yılın sonunda başarıya ulaşmıştı. Bu mücadeleye önderlik eden Hz. Muhammed, bir azınlığın diktasını yıkmış, halkın çoğunluğunun çıkarlarını öne alan bir düzen kurmuştu. Gericiler ve statükocular yenilmiş, yenilikçiler ve ilericiler zafere ulaşmıştı.

Sonuç olarak, tarih boyunca gericilerle-ilericiler, statükocular ile yenilikçiler arasındaki mücadele hep var olmuştur.  Ve bugün de bu mücadele devam etmektedir. Eğer bu mücadeleler olmasaydı, toplumlar hep aynı yerde olurlardı. İlkel yaşamaya da devam ederlerdi.

Hamdullah Dedeoğlu,

14.04.2025.

 

 

MUHALEFET CUMHURİYETİ YENİDEN KURABİLECEK Mİ?

 

MUHALEFET CUMHURİYETİ YENİDEN KURABİLECEK Mİ?

Ak Parti iktidarının muhalefete karşı başlattığı operasyonların gerçek amacı ortaya çıktı. Asıl hedef Cumhuriyet rejiminin tamamen tasfiye edilmesi, yerine saltanata dayanan bir yönetimin kurulmasıdır. Bunun anlamı laikliğin, demokrasinin, bilimsel eğitimin tamamen tasfiye edilmesi, yerine Afganistan’da iktidarı ele geçiren Taliban türü bir gerici rejimin kurulmasıdır. Peki ülkemiz Cumhuriyetin kuruluşundan yüz yıl sonra bu duruma nasıl geldi? Önce bunu kısaca belirtelim, daha sonra da ne yapılması gerektiği üzerinde önerilerimizi açıklayalım.

1950’de çok partili sisteme geçildikten sonra irticacıların faaliyetlerinde bir kıpırdanma başladı. Özellikle sağ tandanslı politikacıların kurmuş olduğu partilerde örgütlendiler. 1980 askeri darbesi ile sağ ve sol partilerin etkisiz kılınmasıyla meydan bunlara kaldı. Askeri yönetimden sonraki ilk başbakan ve daha sonra da cumhurbaşkanı olan Turgut Özal Nakşibendi tarikatı mensubuydu. Onun döneminde din istismarını yasaklayan Türk Ceza Kanunun 163. Maddesi yürürlükten kaldırıldı. Böylece yasal olarak irticacıların önünde bir engel kalmamıştı. 1999’daki Marmara depremi ve 2001’deki ekonomik krizle birlikte merkez sağ ve merkez sol partiler 2002 seçimlerinde tasfiye oldular. Bunların yerine din eksenli politikalar üreten ve yeni kurulan Ak Parti birinci parti oldu.

1950’den başlayarak gelişen gerici hareketler ve cemaat örgütlenmeleri 2007 yılında zirve yaptı. Cemaat ve tarikatlar koalisyonu olan Ak Parti iktidarı, FETÖ cemaati aracılığı ile orduda, emniyet de ve mülkiyede cumhuriyetçileri ve Atatürkçüleri “Ergenekon, Balyoz, Amirallere suikast” gibi davalarla tasfiye ettiler. Daha sonra aralarında bir anlaşmazlık çıkınca, cemaatçiler, 15 Temmuz 2016’da darbe teşebbüsünde bulundular. Darbe bastırıldıktan sonra, bunu fırsata çeviren AK Parti hükümeti, kanun hükmünde kararnamelerle devlet kurumlarını kendilerine bağladılar. Devlet yönetimi tek bir kişinin elinde toplandı. Bu olaydan sonra Cumhuriyet rejiminin son kalıntıları da tasfiye edildi. Laiklik, bilimsel eğitim, yargının bağımsız ve tarafsızlığı ortadan kaldırıldı. Türk silahlı kuvvetlerinin yapısı değiştirildi. Atatürkçü ve cumhuriyetçi olmak suç haline getirildi.

Bununla da yetinmeyen Ak Parti iktidarı, cumhuriyete son darbeyi vurmak için, devleti kuran partiyi de hedefe koydu. Onu kapattırmak için en güçlü şahsiyetlere operasyonlar başlattı. Bunların başında en tanınmışı İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu geliyordu. Amaç İmamoğlu ve belediyeler üzerinden CHP’yi tasfiye edip, Cumhuriyet rejimini tamamen ortadan kaldırıp, saltanata dayanan gerici bir rejim kurmaktı. Ancak hesaplamadıkları bir şey oldu. Bu da kitlelerin gücüydü. Ak Parti yönetimi yüz yıldır cumhuriyetle yaşayan halkı hesaba katmamıştı. Türkiye’yi Orta doğu ülkeleri ile karıştırmışlardı. Herhalde arkasındaki güçlerden destek de almışlardı. Onlara, Orta doğu ve Ukrayna’daki askeri politikalarına destek olacakları taahhüdünde bulunmuşlardı. O yüzden kendilerinden emindiler. Ancak bütün Türkiye’de halk sokağa çıkınca bu eylemlerinden şimdilik geri adım atmak zorunda kaldılar. Zira karşılarında milyonlarca vatandaş bulunuyordu. Bu kitleyi etkisizleştirmeden amaçlarına ulaşamayacaklarını anladılar.

O zaman şöyle bir soru sormamız gerekiyor. Muhalefet bu aşamada ne yapmalı? İktidarın saldırılarına karşı nasıl bir strateji izlemeli?

Bu soruya şöyle cevap verebiliriz:

1-Bütün cumhuriyetçileri bir araya getiren yeni bir çatı örgütünün kurulması zorunludur.

2-Bu örgütlenmeye Cumhuriyet’ten yana olan bütün partiler, sendikalar, demokratik kitle örgütleri dahil edilmeli.

3-Ak Partinin Cumhuriyeti tamamen ortadan kaldırmayı hedeflediği bütün topluma anlatılmalıdır. Kitlelere bu bilinç verilmelidir.

4-Ak Partinin Cumhuriyeti yıkma amacının emperyalist bir proje olduğu açıklanmalıdır.

5-Ak Parti iktidarının, Orta doğu ve Ukrayna’da Türk silahlı kuvvetlerini emperyalistlerin çıkarları doğrultusunda sahaya sürmek istediği teşhir edilmelidir. Mehmetçiğin kanının pazarlanmak istendiği kitlelere anlatılmalıdır.

6-Düzenlenecek mitinglerde bu konu gündeme getirilmeli ve insanlar bilinçlendirilmelidir.

7-Yeni kurulacak hükümetin, Cumhuriyetin değerlerini yeniden uygulamaya koyacağını ve Atatürk’ün kurucu lider olarak saygınlığının tekrar sağlanacağı beyan edilmelidir.

Bu birliktelik sağlandıktan sonra, erken seçime gidilmesinin zorunlu olduğu sık sık vurgulanmalı ve hükümet üzerinde bir baskı yaratılmalıdır. Erken seçim kararı alındıktan sonra, geniş bir ittifak cephesi kurularak seçimlerden zaferle çıkılmalıdır.

Hamdullah Dedeoğlu

27.03.2025.

GERİCİLERLE, İLERİCİLERİN MÜCADELESİ

 

GERİCİLERLE, İLERİCİLERİN MÜCADELESİ

Ak Parti kadrolarının cumhuriyete karşı oldukları bilinen bir gerçektir. Bu kadroların kökleri, Osmanlı döneminden beri aydınlanmaya ve çağdaşlaşmaya karşı çıkanların kurmuş olduğu parti ve cemaatlerden gelmektedir.

Osmanlı döneminde de Cumhuriyet döneminde de aydınlanmayı savunanlarla irticacılar arasında, iki çizgi mücadelesi hep olmuştur. Yani, 7. Yüzyıldaki şeriat hükümlerini 21. yüzyılda hakim kılmak isteyenlerle, pozitif hukuk dediğimiz modern toplumun kurallarını uygulamak isteyenler arasındaki mücadele dün olduğu gibi bugün de devam etmektedir. Bu bir doğa yasasıdır. Zira bu mücadeleler olmasaydı, toplumlar hep aynı seviyede kalırdı. Hiçbir gelişme sağlayamadan aynı koşullar içinde ilkel bir yaşamı sürdürmeye devam ederlerdi.

Peki bu irticayı, yani gericiliği savunanlar neden hep var olmuşlardır? Neden hep aydınlanmanın- ilerlemenin karşısına çıkmışlardır? Bu makalemizde bu soruya cevaplar vereceğiz.

Tarih boyunca statükoyu savunanlarla, daha ileri ve modern bir toplum kurmak isteyenler arasında bir mücadelenin var olduğunu yukarıda belirtmiştik. Din adı altında bin dört yüz yıl önceki hukuki hükümleri (Şeriatı) savunanlar, aslında peygamberler tarihini de özümseyemeyenlerdir. Zira, Farsça bir kelime olan Peygamber kelimesinin Türkçedeki karşılığı “Lider-Önder” demektir. Peygamberler bir inanç sistemini kurmakla birlikte, siyasi ve ekonomik bir sistemi de getirmişlerdir. Yani, eski ekonomik düzeni yıkarken, yerine yenisinin kurulmasına da önderlik etmişlerdir.  

Örneğin; Hz. Muhammed Medine’de, Mekke’deki ekonomik sisteme alternatif bir model oluşturmuştur. Mekke’de hakim olan bir avuç köle tüccarı, tefeci ve bezirgan sınıfın çıkarları yerine, daha geniş bir toplum kesiminin çıkarlarını esas almıştır. Tefeciliğin yasaklanması, köleliğe karşı çıkılması, kadına mirastan pay verilmesi, yoksul ve yetimlere haklar tanınması, meşru savunma dışında adam öldürmenin cezalandırılması, kabile ve aşiret toplumu yerine daha kapsayıcı olan “Ümmet” anlayışını hakim kılınması buna örnektir.

İşte, gericilerin kavrayamadığı da budur. Eğer, onların savundukları geçerli olsaydı, tek bir peygamber tek bir şeriat, yani tek bir hukuk sistemi olurdu. Oysa, her peygamberin getirdiği şeriat ayrıydı. Çünkü şartlar değişmiştir, toplumlar değişmiştir. Hz. İbrahim’in, Hz. Musa’nın, Hz. İsa’nın ve en son peygamber Hz. Muhammed’in geldiği zaman dilimleri farklıydı. İşte bu gericiler bunu anlamıyorlar. Ya da anlamak istemiyorlar. Hz. Muhammed’in getirdiği şeriat hükümleri, kendisinden bir önceki hukuka yani Arapça olarak söylersek “Şeriata” göre daha ileriydi. Aslında, Hz. Muhammed bir devrim yapmıştı. Yani toplumu bir basamak daha ileriye götürmüştü.

Bu irticacılar, Hz. Muhammed döneminde yaşamış olsalardı; Hz. Muhammed’e karşı çıkıp, Tefeci Ebu Süfyan’ın, köle tüccarı Ebu Leheb’in yanında yer alırlardı. Aynen bugün yaptıkları gibi. Zira bugün ezenden, zalimden yana tavır almaktadırlar. Ülkemizde o kadar haksızlıklar, yolsuzluklar yapılıyor. Bu çevrelerin buna karşı hiç ses çıkardığını duydunuz mu? Ya da gördünüz mü? Oysa, Hz. Muhammed haksızlığa, zulme karşı çıkmıştı. Kur’an’da bu konuda sayısız ayet bulunmaktadır. Örnek olarak, Ahkaf Suresi 12. Ayet, Araf Suresi 44. Ayet, Şura Suresi 42. Ayetlerini verebiliriz.

Ancak, bu gericiler bu ayetlerin iniş gerekçelerini ve o dönemi analiz edemedikleri için bu ayetleri pek dikkate almazlar. Bu ayetler, onların yaptıkları ve amaçları ile çelişmektedir. O yüzden, bu ayetleri görmezlikten gelip, perdelemeye çalışırlar. Zira tarihleri boyunca, hep zalimlerin sofrasından beslendikleri için mazlumların yanında yer almazlar, almamışlardır da.

Bu irticacılar bin dört yüzyıl önceki toplum için uygulanan hukuki hükümleri insanlara “DİN” olarak sunmaktadırlar. Halkımızın temiz ve saf duygularını istismar ederek kendilerine çıkar alanları yaratmaktadırlar. Bu çevrelerin büyük kesimi tarikat ve cemaat adı altında örgütlenmişlerdir. Tarikat ve cemaatler orta çağda bir örgütlenme modeliydi. Zira siyasi mücadeleler o dönemde tarikat ve cemaatler üzerinden yapılıyordu.

Ancak 21. Yüzyıla geldiğimizde, bunun yerini siyasi partiler almıştır. Siyasi partiler din, mezhep ya da tarikat temelinde değil, siyasi ve ekonomik programlar üzerinde faaliyet yürütürler. Yani, laik, seküler olmak zorundadırlar. Çünkü, siyasi partiler belirli bir grubun çıkarları temelinde örgütlenirler. İçlerinde her inancı barındırırlar. O nedenle de laik olmak zorundadırlar. Oysa, bu irticacılar hala orta çağ yöntemlerini kullanarak toplum üzerinde hakimiyet kurmak istemektedirler. Bu çabalar aslında beyhudedir. Zira miatlarını doldurmuşlardır. Ancak toplumun gelişmesi ve ilerlemesi önünde barikat kurmaya devam etmektedirler. Tarihin her döneminde ilerlemenin önünde barikatlar hep olmuştur.

Mekke’deki köle tüccarları ve tefeci oligarşisi de Hz. Muhammed’e barikatlar oluşturmuştu. Ama, tarihin ilerlemesini engelleyememişlerdir. Onlar da gericiliği “dini” değerler diyerek savunmuşlardı. Bugünküler de aynı yöntemi kullanmaktadır. Ancak onlar da eninde sonunda tasfiye olup gideceklerdir. Dünyanın dönüşünü durduramayacaklardır.

Hamdullah Dedeoğlu

28.03.2025.

AMASYA'DA KARLI BİR GÜN

 AMASYA'DA KARLI BİR GÜN (20.03.2025)